Choć nie pomoże w nauce, jak rewalidacja i nie nauczy nowych słów, jak logopedia, warto się zdecydować na tę formę terapii. Powód? Śpiew, taniec czy gra na instrumencie ułatwiają wyrażanie emocji, a dźwięki specjalnie dobranych utworów sprzyjają osiągnięciu potrzebnego naszym uczniom relaksu. Uczniowie lubią zajęcia z muzykoterapii, bo nie wymagają one od nich dużego wysiłku. Jednocześnie kojarzą się z czymś przyjemnym, radosnym i pełnym niespodzianek. Poprzez dźwięki, ruch, gest, śpiew, grę na instrumentach, młody człowiek uczy się dostrzegać to, co piękne w jego codzienności. W trakcie zajęć z muzykoterapii wykorzystywane są różnorodne techniki, które pomagają uczniom rozwijać swój talent i osiągać sukcesy. Wśród nich znajdują się: - rytmika Émile Jacques-Dalcroze’a – interpretacja muzyki za pomocą ruchu; - metoda Carla Orffa – rytmizacja prostych melodii ludowych, wierszyków czy wyliczanek za pomocą instrumentów Orffa, czyli tych najprostszych w obsłudze, które nie wymagają od dziecka wyuczonej techniki grania, a pozwalają po prostu cieszyć się muzyką. Do tej grupy instrumentów należą m.in. dzwonki, trójkąty, cymbałki, grzechotki, kołatki, bębenki; - metoda Batii Strauss – uporządkowany ruch oraz gest przy muzyce, oddający ogólną budowę słuchanego utworu. Jest on dzielony na części, frazy, charakterystyczne motywy, z którymi powiązane są odpowiednie układy. Dzieci ćwiczą przy tym koordynację, koncentrację i pamięć; - technika Alexandra – to ćwiczenia oddechowe i relaksujące mięśnie, które pomagają w korygowaniu postawy, usprawnianiu głosu, pozbywaniu się napięcia w ciele; - plastyka ruchu – rozwija koordynację ruchową, uczy świadomego posługiwania się ciałem, łączenia ruchu z muzyką, wyrażania emocji.